Idah Ratshiendana

Een Venda-borduurster

Mijn naam is Idah en ik teken mijn borduurwerken met Idah R. Zoals je ziet heb ik een lange achternaam en als ik die er helemaal op moet zetten ben ik van het stof af voor de naam volledig is.

Ik woon in het dorp Folovhodwe. Het hele gebied ten noorden van de bergen heet Niani. In dit gebied vind je veel apenbroodbomen, rode ivoorbomen en marulabomen. In erg droge jaren mengen we het poeder uit de vruchten van de apenbroodboom met maïsmeel om het meel aan de lengen, het helpt niet helemaal, maar het is een goede poging. We eten de kleine rode besjes van de rode ivoorbomen en we plukken ook de marula’s en eten die. Veel mensen maken bier van de marula-vruchten. Het is niet erg sterk, maar heel erg lekker. Als je ons wil komen bezoeken moet je Ina vertellen dat je eind januari wil komen, dan zijn de marula’s rijp en kunnen we je dit bier aanbieden.

Een korte tijd geleden zat ik in mijn keukenhut toen Selina Mavhetha me riep. Ze zei: “Nu zul je lid zijn van de borduurgroep”.

“Wat is dat?”

“Het is werk met een naald”.

Ze liet me dat kleine ding zien wat “naald” heet.

Ik had moeite met dat kleine ding dat “naald” heet.

Toen gaf ze me een bril om op mijn neus te zetten. Er was een gat in dat ding dat “naald” heet, maar ik kon het niet zien. Met die bril was het beter.

Ik probeerde te werken met deze stukjes stof. Ik probeerde en probeerde vele malen.

“Je trekt te hard aan de draad”, zei Selina, “haal het uit en doe het opnieuw”.

Venda-vrouwen weten hoe we met een zogenaamde hak in het veld moeten werken. Dat is een groot ding dat je met twee handen vast moet houden. En nu gebruik ik dit kleine ding dat “naald” heet. Ik gaf niet op.

Nu is mijn strijd met de naald voorbij en krijg ik betaald voor mijn werk. Nu kan ik kleding en voedsel kopen. Ik kan schoolgeld betalen.

Ik zeg heel hartelijk dank.